TAJUK 5 : FRASA KERJA BAHASA MELAYU

FRASA KERJA (FK)

Binaan Frasa Kerja

Frasa kerja boleh terdiri daripada satu atau beberapa perkataan dengan kata kerja sebagai intinya. Dalam ayat, frasa kerja wujud dalam predikat. Frasa ini terbahagi kepada dua jenis, iaitu frasa kerja transitif dan frasa kerja tak transitif. Binaan frasa kerja secara umumnya sama dengan kata kerja. Pembahagian jenis-jenis frasa kerja boleh diringkaskan seperti di bawah:

     Frasa Kerja Transitif
     Frasa Kerja Tak Transitif

Binaan Frasa Kerja Tanpa Objek

Kata Kerja Tak Transitif

Ø Tanpa pelengkap

Kata kerja yang mempunyai makna lengkap. Oleh itu, kata kerja ini tidak memerlukan pelengkap untuk berfungsi dalam ayat.

Contoh:  Semua pelajar beratur

               Mereka sekeluarga akan pulang

Ø Dengan pelengkap (berpelengkap)

·        Kata kerja tak transitif + pelengkap adjektif : Tenaganya menjadi lemah.

·        Kata kerja tak transitif + pelengkap FSN (tempat): Anaknya berada di kampung.

·        Kata kerja tak transitif + pelengkap KN : Sepupunya menjadi doktor.

Ø Dengan kata nama (KN) sebagai penerang

·        KN yang hadir selepas kata kerja tak transitif bukanlah objek kerana KN itu tidak boleh dijadikan subjek dalam ayat pasif, dan bukannya pelengkap kerana jika ditinggalkan KN itu tidak mencacatkan ayat, iaitu ayat tersebut masih boleh dianggap lengkap.                                                         

Contoh:  Abangnya berbaju batik.

              Pelajar itu belajar bahasa Arab.

Binaan Frasa Kerja dengan Objek

Kata Kerja Transitif

Ø Frasa kerja dengan satu objek

Kata kerja yang memerikan sifat sesuatu, iaitu kata kerja yang berasal daripada kata adjektif. Kata kerja ini  boleh disertai kata penguat, dan objeknya berupa pilihan, dan objek itu boleh digugurkan jika objek itu ialah kata ganti diri pertama.

Contoh:   Pemandangan itu amat mengasyikkan (saya) (aktif), amat  

               mengasyikkan (saya) pemandangan itu (songsang).

Ø Frasa kerja dengan dua objek

Frasa kerja yang mempunyai objek tepat dan objek sipi. Objek tepat ialah penyambut secara langsung, dan objek sipi ialah penyambut secara tidak langsung.

Contoh:   Ibu membeli anaknya pakaian (aktif),

               anaknya dibeli ibu pakaian (pasif),

               ibu membelikan pakaian untuk anaknya (aktif),             

               pakaian dibelikan ibu untuk anaknya (pasif).

Contoh di atas menunjukkan bahawa objek tepat sahaja yang dijadikan subjek dalam ayat pasif, iaitu menjadi unsur yang diterangkan, sedangkan objek sipi tidak boleh diberikan fungsi itu.